Edukacja od A do Z

Nie cudujcie :)

15 kwietnia 2020
Zespół A-Z

Tytuł tego artykułu to nie przypadek – to motto naszej edukatorki Marzeny Siejewicz: „Nie cudujcie, czyli nie wymyślajcie, nie starajcie się być świętsi od papieża”. Jak to zrobić, kiedy zewsząd sypią się inne zalecenia, inne interpretacje, a oczekiwania członków szkolnej społeczności wzajemnie się wykluczają?

Oto nasze propozycje:

1. Wchodzące w życie nowe rozporządzenia czytajcie z uwagą, ale nie idźcie dalej, niż ich treść. Jeśli jakiekolwiek przepisy nie zostały zmienione, to obowiązują. Przykład? Ramowe plany nauczania nie zostały uchylone, zatem zmiany w organizacji pracy powinny dotyczyć jedynie formy ich realizacji, a nie wymiaru czasu.

2. Jeśli ktoś jeszcze tego nie zrobił – niech rozpozna rzetelnie sytuację. Dyrektor powinien wiedzieć, jakie możliwości techniczne mają jego pracownicy, a wychowawcy i nauczyciele wiedzieć, w jakim zakresie ich uczniowie mają dostęp do odpowiedniego sprzętu i Internetu. Dopiero wtedy można zacząć planować dalsze działania, dostosowując je do rzeczywistości i możliwości dzieciaków.

3. Ustalcie jeden kanał komunikacji – unikniecie chaosu informacyjnego. Naprawdę łatwiej jest przekazać niezbędne wiadomości kilku osobom indywidualnie, niż przesyłać wszystko do wszystkich i wszędzie (unikniemy tego, że zadania widnieją w dzienniku elektronicznym w trzech miejscach – wiadomości do ucznia, wiadomości do rodzica i zadania domowe, dodatkowo są wysyłane mailem i jeszcze umieszczane na platformie do zdalnej pracy!).

4. Oczywiście, że nie każdy urodził się gwiazdą TV i dlatego niekoniecznie trzeba zaczynać od prowadzenia lekcji online. Na dobry początek można spotkać się na wybranym komunikatorze, w większym gronie (uczniów, nauczycieli) i zwyczajnie porozmawiać. A nuż dalej pójdzie „samo”?

5. Starajcie się utrzymywać, zarówno między sobą, jak i z uczniami, normalny, codzienny kontakt. Czy wybierzecie rozmowę wideo, czy maile, czy komunikator – nie ma znaczenia. Byle skutecznie!

6. Monitorujcie, pytajcie, sprawdzajcie, czy wszystko jest jasne – nie każdy uczeń dopyta, zgłosi, że czegoś nie rozumie, nie każdy z nich może liczyć na pomoc rodziców. Jeżeli więc, mimo dostępu w domu do podręcznika lub Internetu, odsyła kartę pracy, z której wynika, że nic nie rozumie lub nie odsyła jej wcale upewnijcie się, jaka jest tego przyczyna. Tylko obserwując aktywność uczniów da się rozpoznać tych, którzy potrzebują wsparcia.

7. Zdrowy rozsądek ponad wszystko! Cokolwiek robicie, jakiekolwiek podejmujecie decyzje, rozważcie najpierw, jak to będzie wyglądało „w praniu”. W środowisku szkolnym, niezależnie od natłoku dokumentacji i przepisów, tzw. czynnik ludzki jest najważniejszy – to naprawdę od Was zależy, czy ten czas będzie nowym, ciekawym doświadczeniem, czy udręką dla wszystkich.

8. Najważniejszy jest człowiek – słuchajmy się nawzajem, rozmawiajmy i traktujmy ze zrozumieniem. Każdemu z nas jest w tej chwili mniej lub bardziej trudno. Niektórzy borykają się z utratą pracy, inni odwrotnie – pracują zdalnie lub muszą wychodzić do pracy i mają problem z opieką nad dziećmi. Są wśród nas i tacy, którzy z dnia na dzień musieli nauczyć się nowych technologii, z których nigdy wcześniej nie korzystali. Szczególną uwagę zwracajcie na uczniów zagrożonych lub będących ofiarami przemocy domowej – oni są w tej chwili w wyjątkowo trudnej sytuacji!